Он не очень-то постарел, но чувствует себя старым. Гася свет позней ночью, физически истощенный, не может уснуть так быстро, как еще 5 лет назад, в такой же день календаря. Тогда.. у него в глазах была надежда, а перед ними - в светлое время суток - люди из плоти, в тёмное - избыточный и поэтому малозапоминаемый по именам вирт. Бегая пальцами по ( Read more... )

світанак
звыкла для пачатку
нетрадыцыйна для канца
і неабхаходна
для парадку...

сабакі
з састарэлай міскі
п’юць малако
чакана скіслае
у шматпакутнасці часоў
пад небам
велічна навіслым
над кожным з часу паясоў

карэнне
выцягнула з грунту
і перагнала ў рэдкі сок
ваду
пакінула пясок

у сутарэннях
слова дом
вясна гадуе маладое
і неспакойнае галлё
дзіцця
пакуль яшчэ малое
( Read more... )

Футбол, Рэвалюцыя, крызіс Даверу, Нэйтрына... у мяне эдытаваныя паўмесяцы Фота з тэчкі "зэ бэст" зніклі з як выпарыліся. RАWы ляжаць, хіхічуць...
Сач-сач -- галава кругам, прычыны - незразумелыя

Хто фатаграфуе і не мае комплексу апрацоўкі - зразумее
Хто зразумее - можа й параду дасць

набедакурылЛа

ты ў ва мне адпачываеш
я
адчуваю што я маю
паверхню
і ня маю доння
што дрэвы сок перапаўняе
і сонцапёкам працінае
іх лісце
і мае далоні

выпраставаныя ў бясконцасць
рудой чыгункі валасы
ты кажаш
“паміж намі роўнасць”
а паміж намі
свет бескроўны
і ўжо мінулыя
часы

© Некурилла

я рыбіна
ў замутнелай вадзе
сажалкі
недалёка могілак
недалёка вёсак
з якіх сцягваюць
чалавечае смецце
ў неглыбокіх ямінах
пакідаюць вечнасці

на ўскрайку лета
да берагоў прыбітыя
сябры мае
знаёмяцца з келіхам
напою вясёлага
спяць
у збляквелай траве
на боль абуджаюцца
і галовы нясуць
да халоднай вады

сутонне
вільготнасць
і ціша
дарослеюць ў ноч
і ў холад
ў скалынанне карчмы
( Read more... )

пустыя трамваі ўжо пайшлі
людзі поўныя
пустой надзеі
на трамваі ўніз глядзелі
дранцвелі
... пальцы у дотыку
да вокнаў вонкавых
цяплом спалоханых

ці то дзень паміраў
ці то раніца
нараджалася

...як у восеньскі дзень
мне ад часу здавалася
што паветра лагодзіць
вясна

© Некурилла

любімых можа быць і дваццаць
любімых шчыра
сапраўды
а родны можа быць адзін

у шклянку наліла вады
іду з любімым цалавацца

© Некурилла

( Read more... )

Давно не было меня… хороший стафф. Ветер так и не остановила, а говорил мне один, что можно. В голове. Скрипка. Некоторое время, не котОрое, а так. Когда я быстро пишу, я пишу веРер. Это тоже… так. Себе не взяла, другим не отдала, сама не заметила как ушло. А то что заметила - ушло тоже, и не вернулось. Что вернулось, то изменило внешность. И вы. ( Read more... )

у нас у каждого такие точки есть
болеть которые как-будто и не могут
и есть другие 
скручивают ноют
казалось бы на них не надо жать
но именно на них нажать и стоит

терпи хороший
далеко пойдём с тобою
десятки раз
пока не станет боли
я буду нажимать на слабый нерв
а ты кричи
не соглашайся
убегай
но доверительно со мною оставайся

а у меня такие точки тоже есть