у гонар памяці Рыдэля

[rydel23]

(be) 25 траўня споўніцца роўна год, як rydel23 няма з намі. Год, у які ўсім нам было вельмі цяжка і балюча, але сьветла і прыемна ўспамінаць Вову.
У сумную гадавіну мы хацелі б сустрэцца з вамі, у Менску або ў Празе, а таксама прысьвяціць гэты дзень успаміну пра rydel23. Таму мы вельмі просім Вас - калі ласка, не праходзьце міма, а зараз напішыце ў каментары

Comments

[sai17]

Для мяне віртуальнае знаёмства з Рыдэлем больш чым адна гісторыя, таму, я лепш не пра старыя падзеі, а пра яго сучасны ўплыў на нас сённяшніх.

Так здарылася, што я завёў і доўга вёў дзённік на рускай. Меркаваў, дзённік ператворыцца ў звычайны руска-ангельскі тэхнічны блог. Але ўсё склалася па-іншаму, весці дзённік на рускай я больш не жадаю, але не выганяць жа з яго рускамоўных калегаў-тэхнароў...

Пакуль мяркую што рабіць далей. Хутчэй за ўсё завяду новы блог, але гэты ніколі не выдалю - тут мы з Рыдэлем узаемныя френды і заўсёды імі застанемся.

Хочацца сказаць больш, але... спадзяюся, ён чуе мяне і без слоў.

[volja]

Я таксама ўспамінаю як ўпершыню завяла ЖЖ і ён быў адзін з першых, хто пакінуў камент, во да гэтага паста:
http://volja.livejournal.com/557.html
Тады ж у сакавіку ў Прагу прыехала lianka_, patap і yarik на святкаваньне Дня Волі. Недзе на наступны дзень пасля іх прыезду да нас далучыўся і Уладзя. Гэта ўжо пасля выпадкова ў размове я пачула, што гэта ён та і ёсць той самы rydel23. Тады я практычна нікога тут ня ведала і Уладзя быў адным з першых беларускамоўных праскіх знаёмых.
Памятаю шчэ як пасля спрабавала пачытаць яго ранейшыя запісы ў ЖЖ. Доўга лістала,чытала, а потым зразумела, што запісаў нешта ну вееельмі шмат і кінула гэтую справу:).
Ды і ўвогуле, калі б не Рыдель, то я даўно б кінула весьці ЖЖ. А так ён увесь час нешта каменціў, прытым амаль заўсёды самы першы, дык так нейкая матывацыя была пісаць.
Вось так я тут і завісла...

[nicolaev]

А я шмат крот пытаў фрэндаў, куды зьнік жж-юзэр Баляслаў...
Спадзяюся, калісьці ганая тайна будзе канчаткова спраўджаная або абверджаная...

[zmila]

і ў мяне ён першы камэнтатар, і запрашэньне сюды мне даў ён

[phillipmaylett]

Ну я, у принципі, і так зависла в Індії на півтора місяця, замість планованих десяти днів.

[nicolaev]

Я знайшоў сайт Літванія, калі Ўладзя ўжо быў у коме.
Мяне, як літвіна, сайт зацікавіў, я ня ведаў, хто ягоны аўтар, і безнадзейна спрабаваў пазнаёміцца, дасылаючы мэсіджы на кантактнае мыла...

[budpollard]

Ну і дзякуй богу, што спакой і плён, што ў гумне ўсё болей і болей прыбывае снапоў, што сэрцу ўсё яшчэ рупіць аб новай працы, што яшчэ многа яе.

[voranau]

Мяне заўжды хвалявалі тыя самыя праблемы што і Ўладзя: стан вікіпэдыі, мова айчынных і замежных парталаў, нашая тоеснасьць. Таму я зь вялікай цікавасьцю чытаў ягоны дзёньнік і камэнтаваў зацемкі. Уладзь таксама ведаў пра мае справы. 31 сакавіка ён спытаўся: "Дарэчы, як там Віні-дэ-Пу? Чым справа скончылася?". А праз тры дні я адказаў: "Спадзяюся неўзабаве ўбачыць сьвет". Уладзь не дачакаўся... Але я задаволены, што датрымаў дадзенае яму слова.

[bielameta]

я пэўна з крыху іншага, больш маладога пакаленьня ЖЖ-юзэраў і пра то, хто такі Ўладзімер я даведалася занадта позна - у дзень яго сьмерці...калі адзін з сайтаў байнэту дзень не працаваў у яго гонар...
пасьля чытала яго блогі, лазіла па нэце й пакрысе ўсьведамляла ролю гэтага чалавека...
на працоўным стале кампутара вісіць ярлык да "слоўніка НН", які быў зроблены пры непасрэдным удзеле Ўладзімера й якім я часьцяком карыстаюся...

[nicolaev]

Шмат жж-юзэраў, і я таксама, у дзень пахаваньня на суткі "самазабівалі" свае жж.