Край шумлівых лясоў...
Край дрымотных балот...
Край, адвечнаю крыўдай замучаны...
Дзе над доляй людской плакаў сумны чарот Ды слязіліся вербы плакучыя.
Уладаў хто хацеў гэтай сумнай зямлёй.
Ўсе суседзі на ёй гаспадарылі
- То спраўляў здзек і гвалт пан варшаўскі над ёй,
То тапталіся боты баярына...
І ляцелі вякі...
І гаротны народ Вечна гнуўся пад цяжкай
(
Read more... )