Այս եւս ասացեալ է․ յորժամ ոք ի բաց ինչ առնու յաստուածոց՝ դիւաց է․ յորժամ ի բարեաց անձանց ի բաց առնու ինչ՝ վատթարաց է․ յորժամ յինքենէ ի բաց ինչ առնու՝ թշնամեաց մատնի ( Read more... )

Երկերո՛ւք յայնմանէ, որ ի վեր եւ անդրեզր է ընդ վայր ստորաթաւալ սահմանաց կարի իմացութեան ձերոյ։ Զանգիտեցէ՛ք եւ զահի հարեալ պակերո՛ւք յիրաց, զորս նուազութիւն ձեր չտայ ձեզ թոյղ գիտել եւ առ վայր խորհել իսկ, թե հնար իմն իցէ այսպիսեացն գոլ եւ գործել գուն ըստ կամաց, ամանակի եւ հաճութեան այնր, որ ի ձեռն սակաւուց յանձնառելոց եւ նուիրելոց զընթացս իրաց ( Read more... )

Շատ ցաւալի եւ ամաւթալի է, որ ապապետական գաղութային վարչակազմի ղեկավար՝ վատթար յիշատակութեան Սերժ Սարգսեանի հրաժարականից ուղիղ երկու տարի անց քսանամեայ արմատական ընդդիմադիր եւ յեղափոխութեան շարքային մասնակից Ալեքսանդր Քանանեանս ստիպուած եմ ՏԱՐԱԾԵԼ հետեւեալ ՄԻՋԱՆԿԵԱԼ յայտարարութիւնը ( Read more... )

Մարգարէ ոչ խոտորի ի պատրանաց անցելոյ, ներկայի եւ ապայի։ Հաստատութիւն լեզուի նորա յառաջ ածէ զսահմանս գծորոշութեան։ Մարգարէից՝ է բանալի ի փական լեզուի։ Պատկեր ճարտարեալ առ նոսա պատկեր եւեթ կայ եւ մնայ։ Տիեզերք մեր չեն ճարտարեալ։ Որ հայեցեալ խոկայն՝ զգծային յաջորդականութիւն իրաց յինքենէ ածէ ի կատար։ Պատճա՞ռք եւ հետեւա՞նք։ Բնաւ չենն ինչ։ Մարգարէ ( Read more... )

Ի դպրոցի միում էր աշակերտ մի՝ Գուրգէն անուն։ Նա բարիոք ոչ ուսանէր, բազում ապաշնորհ ինչ առնէր եւ ստապատիր բանիւք կռիւս եւ թշնամանս ի մէջ այղոց աշակերտաց արկանէր ( Read more... )

Ի դպրոցի միում էր աշակերտ մի՝ Գուրգէն անուն։ Նա բարիոք ոչ ուսանէր, բազում ապաշնորհ ինչ առնէր եւ ստապատիր բանիւք կռիւս եւ թշնամանս ի մէջ այղոց աշակերտաց արկանէր ( Read more... )

Վարդան եւ Արսէն եղբարք են։ Վարդան երկոտասանից ամաց է եւ Արսէն՝ վեշտասանից ( Read more... )

Շուշան աղջիկ է։ Նա բնակէ յԵրեւան։ Արշակ տղայ է։ Նա եւս յԵրեւան բնակէ։ Արշակ եղբայր Շուշանայ է։ Շուշան քոյր Արշակայ է։ Շուշան եւ Արշակ բնակեն ի տան ծնողաց իւրեանց։ Տիգրան՝ հայր Շուշանայ եւ Արշակայ բնագէտ է եւ ուսուցանէ ի համալսարանի։ Աշխէն՝ մայր Շուշանայ եւ Արշակայ բանասէր է եւ գործէ ի Մատենադարանի։ Տիգրան եւ Աշխէն սիրեն զմանկունս իւրեանց։ Շուշան՝ ( Read more... )

Մի՛ ոք իշխեսցէ ըստ սահման դասու իւրոյ անցանել` մի՛ ի վեր քան զնորայն եւ մի՛ երիցս ի վայր, զի մի՛ զինքն եւ զորս զնորա կնի իցեն ընդ վայր մատնեսցէ ի կորուստ: Դարձեալ` ումեք մի՛ ինչ պատրանք իցեն` զոք իւիք ի բնական վիճակէ իւրմէ ի բարեշրջումն ածել, զի թե եւ մարգարէ ոք իցես եւ աւծեալ զաւրութեամբ ի վերուստ, դարձեալ չեն քեզ իրաւունք եւ կար զոք ընդ դէմ կամաց ( Read more... )

( Говоря об идее «ограниченного функционального возрождении» грабара, я имел в виду лишь формирование в современной нам армянской рельности группы в несколько десятков (в среднесрочном будущем - сотен) человек, способных и желающих созидать и переводить, а, при желании, и говорить на грабаре. Традиция современного творчества на грабаре, как и на западноармянском языке - важный показатель жизненности и органического многообразия форм армянской словесности. Однако, основная идея заключается в вызове и аппеляции к будущему. Для меня и моих единомышленников грабар - это не погребенная в пыли ветхой древности красивая, но не имеющая практической значимости и ценности вещь. Если наше видение армянской реальности не ограничивается пафосным пиитетом к далекому прошлому, сомнениями и недовольством нашим несовершенным настоящим, если мы верим, что, в том числе и с нашим участием, нынешние экзистенциальные проблемы будут преодолены и армянское государство обеспечит Армянству достойное и прогрессивное национальное будущее на столетия и тысячелетия вперед, то необходимость в цивилизационнообразующем классическом языке - едином и неизменном во все времена и, в то же время, постоянно совершенствующемся в каждой из новых исторических эпох, будет продиктована и реализуема самим временем - вопреки и в укор всем сомневающимся. )