Երբ սկսվեց ու ոնց ստացվեց, ինքս էլ արդեն չգիտեմ, բայց փաստն էն է, որ հայ ծանոթներս ինձ սովորաբար գրում են միայն էն ժամանակ, երբ իրենց ինչ-որ բան է պետք։ Ու առաջներում ամեն անգամ ընկնում էի նույն ծուղակը, երբ տեսնում էի «բարև, ո՞նց ես»։ Էնքան էի ուրախանում, որ եսիմովը, որի հետ կարծես մտերիմ եմ եղել, ինձ հիշել է և ուզում է շփվել։ Բայց «ոնց ես»-ից ( Read more... )

Գերմանիայում տարրական դպրոցից հետո՝ 5-րդ դասարանից սկսած, դպրոցական կրթությունը դառնում է եռաստիճան․ կախված նրանից, թե տարրական դպրոցից ինչ գնահատականներ է երեխան հետը բերում, որոշվում է, թե ինչ տեսակի դպրոց է փոխադրվելու՝ Hauptschule (հիմնական դպրոց), Realschule (պրակտիկ հմտությունների վրա շեշտադրված դպրոց), թե Gymnasium (երկարատև, խորացված ( Read more... )

Աղջկաս սենյակից ոգեշնչված՝ ես էլ իմ աշխատասենյակի պատը կոլաժավորեցի ( Read more... )

Մոտ երկու տասնամյակ ապրում ես մարդու հետ՝ առանց ամուսնանալու, առանց երեխաների, ու երբ նա անսպասելի ագրեսիվ հիվանդության պատճառով հաշված շաբաթների ընթացքում մահանում է, հասկանում ես, որ իրավական դաշտում դու նրա համար օտար մարդ ես՝ դրա հետ եկող բոլոր հետևանքներով, քանի որ ամուսնություն գրանցված չի եղել ( Read more... )

Կաննում կոսմետիկայի մի խանութ մտա, որն անասելի հսկայական էր՝ իսկը էդ թիթիզ ու պճնված քաղաքին սազական։ Ապշել էի, թե մեյքափի ինչ տեսակներ կան, որոնց գոյության մասին ընդհանրապես տեղյակ չէի։ Մենակ դիմափոշիների մի ամբողջ շարք կար, ամեն մեկն՝ ըստ հատուկ նշանակության, ասենք՝ փայլող մաշկի դեմ / գունատության դեմ / գորշության դեմ / անհարթությունները ծածկող ( Read more... )

Ես մեծացել եմ մի շրջապատում, որտեղ ստաբիլությունը կյանքի միակ ընդունելի ձևն էր՝ թե հարաբերություններում, թե աշխատանքում, թե ամենուր․ լավ լիներ, թե վատ՝ դա է քեզ բաժին հասել, մնում ես դրա հետ, մնացածը ձախողված ուղիներ են ( Read more... )

Մի քանի օր առաջ մտքովս անցավ նայել՝ ԵՊՀ-ի վաղեմի դասախոսներիցս ով կա-ով չկա։
Տեսա՝ Էլդա Գրինը մահացել է մի քանի տարի առաջ․ դե ահագին մեծ էր։ Ու որ արդեն սկսել էի նայել իր մասին, շարունակեցի կարդալ կենսագրությունը ( Read more... )

Կլիմայական փոփոխությունների հետևանքներն էնքան լուրջ են լինելու, որ ակամայից մտածում եմ՝ արդյո՞ք իմ երեխան դեռ կհասցնի իր կյանքն ապրել ապահով աշխարհում։ Իսկ նրա՞ երեխան ( Read more... )

Ուվեի մասին մի անգամ գրել էի Ակումբում։

Դրանից մի քանի ամիս անց դեռ ավելի ինտենսիվ սկսեցի աշխատել հետը, քանի որ արդեն «փոխ» չէի, այլ բաժնի ղեկավար, ու ինքն արդեն իմ անմիջական վերադասն էր։
Չսիրեցի ես ղեկավարի պաշտոնը, ու դա էլ գումարվեց բոլոր մնացած բաներին, որոնք ինձ վանում էին աշխատանքում։ Ի վերջո պարզ էր, որ էլ չեմ մնալու, ինչքան էլ որ հատուկենտ ( Read more... )

Լինցը` ջրի վրա, Լինցը` ջրի տակ.


( Read more... )